அதிகாலை வேளை
சிணுங்கும் மழை
சில்லிடும் தென்றல்
சிலிர்ப்பூட்டும் சாரல்
பறவைகளின் முனகல்
பாதி விடிந்த இருள்
ஜன்னலோர இருக்கை
ஒரு குவளைத் தேநீர்
மழை நனைந்து
நீர் வடிக்கும் நந்தவனம்
மடி அமர்ந்து தலை கோதும்
உன் காதல் ஸ்பரிசம்
எத்தனை இன்பம் இதில்.
எத்தனை காதல் இதில்.
இந்நிமிடம் இப்படியே
நீண்டுவிடக் கூடாதா?
இவ்வாழ்வு இப்படியே
முடிந்துவிடக் கூடாதா??
என் அன்பு மழையே நீ
இங்கேயே இருந்துவிடேன்
என் வீட்டில் ஒரு அங்கமாய்.
என் கட்டுப்பாடுகளற்ற
கனவுக் காதலின் காரணியாய்.
எல்லைகளற்ற என் காதல்
கடலில் ஓர் ஓயாத புயலாய்..


:- கௌதமன் ராஜகோபால்